Boş Derinlikler Şiiri - İbrahim Yay

Aklıma bir fikir geldi, o anda unuttum ve sustum...
Ne olduğunu düşünürken zannettim ki bulabilirim.
Bakakaldım zihnimin boş derinliklerine, durdum...
Geride kalanlarla sanırım yolumu oluşturabilirim.

Aşina, hatta neredeyse hatırlıyorum o kirli anları.
Kan gövdeyi götürürken sadece, zevk alan kim?
Soruyorum ne varsa aklımda yer eden her anı,
Anlıyorum ki aradığım; tekrara düşmüş kendimim.

Yağmur sesi, ıslaklık ve etrafı kaplamış kan kokusu.
Kalkmaya çalışıyorum ayağa rahat kusabilmek için.
Bir ben mi kaldım, nerede kaldı benim avcı ordusu?
Duymaya çalışırken ufukta çalıyor bir çağrı borusu.

Nerelerden döndük, nelerle uğraştık arsız düşmanlar!
Biz düştüysek her geçen saniye daha da güçleniyoruz.
Siz tamamlanmamış galibiyetlerinize tutunmaya çalışırken.
Ordumuz çoktan sizi kuşatmış, sadece öldürmek için bekliyoruz.