Boş değil Şiiri - Kökeli Ozan

İnsanı haktır yaratan ona can veren,
Ana karnında halk eden rıskını veren.
Türlü türlü nimetleri önüne seren,
Açılan eller Allaha boş değil değil.

Boş değil bu dünya dostum boş değil değil,
Hoş değil bu dünya dostum hoş değil değil.
Yanan yürek boşa yanar boşa kavrulur,
Ağlayan şu gözler dostum boş değil değil.

Örnek olsun insanlığa tepeler dağlar,
Kenetlenmiş kol kol olmuş alemi sarar.
Yürekleri köz köz olmuş Analar ağlar,
Akan gözyaşları yastan boş değil değil.

Köke’li ozan’ım, çok çektim şu insan elinden,
Hiç bir sözüm kar etmedi ne dil döktüysem.
Bir gün olur bu dünyadan göçer gidersem,
Tabutun içinde beden boş değil değil.