Boş Çerçeve Şiiri - Ahmet Gürlek

BOŞ ÇERÇEVE

Ellerin beyaz, tutulmaz ve yakınca
Mevsimler sıcaktı sen bakınca
Avucunda sönerken karanlıklar
Ve yakınken sana dileklerin
Kelepçeyi bilir miydi bileklerin

Giderken ardı sıra dağların
Görür müydün taşların düştüğünü
Gün döner, ışık söner de bilir miydin
Su yolunda kırılan testinin
Aslı toprak olup ateşle piştiğini

Aynalı Çarşı’da gemiler batarken
Gönlüyün tercümanı olmadı mı
Aklıyın dili
Aldı götürdü işte seni
Belki bir adım belki bir deniz mili

Şimdi neden umut yok beklemede
Neden ki doğan gün gönle batar
Ve neden mavi değil başımızda gökyüzü
Altımızda kara, deniz
Üstümüzde dağ yatar

Bilirsin ellerde mendil olunca
Dökülür yapraklar rengi solunca
İsmi kısmet, cismi nasip sebep bu imiş
Başı hazin sonu düş ile
Gönlün gözü akar su imiş

Artık görüntüsü çalınmış aynanın
Aksi boş bir çerçevedir
Kervan kırka derler
Katar dokuz devedir