Boş boğazlık bilmez Göz-Geveze Balıklar

Bugün

Balıkların fotoğrafını çektim
Sakarya’da,
cep telle:
Şaşkındı buna balıkçı, ulu orta;
diğer balıkçılar da şaşkındı,
geriden izleyen seyirciler de.

Balıklar,

uykuda ölmüş gibi uzanmış.
Demek, cıvıl cıvıl yaşam için
uyanmış ve güzelleşmişler
şuurlu; yaşam kaynatıyorlar!

Onların,

yuvarlanmıyordu tabi ki,
gözbebekleri. Balıkçılar ama
coşku içindeydi:
Kendi sevinçlerini balıkçılara
kanalize etmişlerdi ve
mutluluklarını, tüm umutlarını.

*
Onlar,

(Burda o, her gün geçerken görürüm)
sanki, bacağını gerçekten kaybetmiş
ama dilenci insanların önünde
tevazuyla geçit törenindeler.
Ve herkes gibi aldırmaksızın,
geçip gidiyorlar yollarına …

Doğru,
dilenmekle bağdaşmaz ki bu dilenme
durumu:
Balıklar ancak; ‘hayatta kaybetmiş de
düşünemedikleri için’
‘o dilenciler, bastonuna tek eliyle
asılı titreşip duran gözüken
bu bacaksız çolakları’;
“evlerine kapanmıyor
dilenciler” diyebiliyorlar.
Çünkü
–onları cansız
görebilirken bazıları-
acı çekenler için onlar,
göz yaşı dökebiliyorlar

-
Açıklama:
Not: fotoğraf çekilmedi, ancak bakış fırlatıldı

Onlar=onları: balıklar