Boş Beşik Şiiri - Davut Ziya Üzel

Boş kaldı beşiğin virane gibi,
Kaldı anılarda sevimli yüzün,
Dolaştım dağlarda divane gibi
Kar yağdı gönlüme, içimde hüzün.

Kurudu dağların gülü goncası,
Elbisen bu evde acı bohçası,
Gittiğinden beri yürek tasası,
Kainat kendine çok gördü seni.

Hatırlatır bana, seni her akşam,
Ninniyle yattığın bomboş beşiğin,
Nerede ne zaman mumları yaksam,
Boş kalmış evimiz harabe gibi.

(Malatya-Haziran 2001)