Boş beşik Şiiri - Garib Garib

Çıkardım canımı şu körpe bedenden namlunun ucuna astım…
Miraca açıldı yol, ayağımı peygamberin yükseldiği yere bastım…
Dün adıma yazıldı türkü , ağzımda mavi emzik dilde yastım…
Kimseye küsmedimki yüzümde gülücük,
Şu boş beşiğimdeki kana kastım….

Düşerken gökten bombalar , semaya yükselen neçok şu ahu zarlar…
Namlu üstünde çatık kaş ,
neyin nesi bu nefret dolu nazarlar…
Can alıp canmı satıyor artık ,şu insan dolu pazarlar..
Anne boş beşiğim kan kokuyor,
hem kime ait şunca isimsiz mezarlar…

Ömer Faruk, hem Selahattinden
emanetti şu mescidi aksa…
Cennet mekan Abdulhamithan yattığı yerden başını kaldırıp bir baksa
Demişti atam Verme ellere kanın son damlasına kadar aksa…
İSA nefesi boş beşiğimde eser,
ölü vicdanlar bir nefes alıp kalksa…

Sitemim saklı kalsın elbet bu güneş doğduğu yerden batacak…
Şehit kanıdır bu kıyamete kadar durmadan elbet akacak…
Semaya yolladığım Ahu zarı şu ümmetten elbet biri duyacak…
Şu boşalan beşiğimi ,
Elbet bir Selahaddin dolduracak…

Ey kabil tükenmedimi hala kin nefretin nedir bu amansız savaş…
Nice bin sene önce akıttğın kanın
toprağı kurumadı hala yaş…
Süleyman mabedi burası gör karıncayı,
geç yavaş yavaş…
Yere düşen şu boş beşiğimin gölgesi,
hiç yere korkma gel HAK’ ka yanaş…

Bombalar açarken mezar yerlerini
ne lazımki kazma kürek…
Ateş kusarken şu namlular
ucunda yanar nice öksüz yetim yürek…
Uyanmaz ise yanı başımdaki kardeşim çağırmaya ne gerek…
İslam sancağını boş beşiğime bağlayın, kalmadıysa asacak bir direk…