Bos bekleyisler.. Şiiri - Metin Derya

Düngece yine camdaydim.
Bos hayallere dalmis yagmuru dinliyorum.
Sanki bana senden birseyler fisildamaya calisircasina yagiyor,
Ama bos...
Yine herzamanki bos bekleyisler.
Ben yine sensiz gecmeye mahkum olmus bir geceyi daha,
hatiralara sakladim düngece.
Neden hayat insanin hayal ettigi gibi yasanmiyo?
Yada yasaniyoda bizmi bunu beceremiyoruz?
Neden bazi anlarda insan duygularini oldugu gibi dile getiremiyor?
Nedir bu guru deyipte en güzel duygularimizi bile ona kurban ettigimiz sey?
Acaba guru herseyde bukadar abartilmalimi, yoksa hicbirseyi bile takmadan
Yasamalimi su bos hayati.
O damarlara islemis hisleri bir damla bile kalmayacak sekilde
bir kus misali özgürmü birakmali? ?