Börülce şekil Şiiri - Akın Akça

Adam kendini birden doğurdu.
Börülcelerden örülü bir şekil
karşısında,
bağdaş.. kendini buldu,
gülen bıcırıklar/ yapraklar/ karşısında.
Çalı çırpıda/ karışıklıktan/ karşılıktan sadeliğin;
bir ağız, kıkırdak, gülümseyen gözlerden.

Mor ötesi tarlası'ndan engin ufksuzca;
pembe-beyaz'dan devşrilmiş çiçekler
Ve küçük/ kararsız/ böcekler
dört döner orada

Bir güzel şelale, olanca yüksekten,
yüce eteklerden güce fışkıran kıpır kıpır
balıklar;
su damlacıkları,
cıvıl cıvıl.

Çalılarda doğmadın, çalılarda doğmadım.
Bir sebep olmalı ancak gülümseyişler(in) e.
Gülüyor, işte!

İşte karşımda.
Ama tüysü bile sırtı('ndan eser) yok.
'Manasız bakışlı, donuk bakışlı' değil.
Nefs-kuşlar cikliyor ve bir dakik ok (Budha belki? ..
Atman'la savaş tuttuğu ve mekan onun,
Yönler Ağacı mevkii...)
-çeliği asansörün büken beş kat güç; şeş, iplik..
kim ama, kim düşeş? -
Öte bu sallanmış örümcek ('götürecek
denir') Eros'tan.

-
orijinal görmek için (ekliyorum)
http://gruplar.antoloji.com/grup.asp? grup=2289&goster=dokumanlar&sirala=baslik&p=3