Borcu Namus Borcu Olsun ki

Çocukça düşler kurardım
Topraktı havaydı suydu aradığım o
Özgürlüğe özgürce koşan çocuktu
Gülüşü dağ yeli yaprak dökümü
Doruklar çırılçıplak gazel şimdi
Artık harmanlanmıyor harman yerin de
Sap saman çalı basan sarı buğday
Oysa
Keskin bir sancı ile başlıyordu
Özlemlerin şahlanan öfkesi
Suya yazı yazmak gibi bir şeydi
Birileri yazmıştı bu kaderi
Bana oynamak düştü sevdayı
Suya hasret toprak gibi aşıktım
Örs çekiç sesine
Horozun vakitli vakitsiz ötüşüne
Bayılırdım çayına kahvesine
Koyup yere doldurup bardakları
Vurup hasretin gözüne
Kırardık belini sohbetin
Sönerdi içimizde yanan ateş
Ey göç ebe yüzlü akça kışla
Dostlar dağ selvisi gibi
Sol yanımda sanki kale
Aç yüreğini duy sesimi ver elini
Yangınım sığmıyor gayrı ankaraya
Borcum namus borcu olsun ki
Öyle bilindiği gibi değil bu aşk
Adının geçtiği yerde
Yüzüm asılır gülüşüm başkalaşır
Dört bir yandan sarar hasret beni
İçimde bir haylaz çocuk
Fırtına öncesi sel gibi akar
Kirlenmiş üşümelere
Çal kibriti tutuşup yansın
Sende kalsın yarım akıl yüreğimde