Borçlu Yaşam Şiiri - Mehmet Ayhan Günaydın

BORÇLU YAŞAM

Affet Allah’ım artık yeter
Bıktım şu borçlarımdan.
Ne olur Allah’ım yeter
Hep borçla yaşamaktan.

Doğarken borçlu doğdum.
Kırkıma geldim borçluyum.
Nasıl ödeyeceğimi ben de
İnan ki bilmiyorum.

İçkim yok, kumarım yok.
Alem bilir ben bilmem.
Barım yok, pavyonum yok.
Çünkü, Senden korkum çok.

Hiç durmadan çalıştım.
Çalıştım bunca zaman.
Durmadan da çalışırım,
Nefes bile almadan.

Gecem yok, gündüzüm yok
Ha bire çabalıyorum.
Ben çabalasam ne çare
Karşılık alamıyorum.

Böyledir bende durum
Ben de değil ki sadece
Hemen hemen herkeste
Böyledir belki durum.

Çalışan biz, ezilen biz,
Ben anlamıyorum.
Veren eller niye sıkı,
Ben çözemiyorum.

Düzen niye böyledir,
Kim ki bunu böyle düzen.
Niye her seferinde,
Hep biziz ki üzülen.

Ne olur, artık bu işe,
El atmanı diliyorum.
Bu işe bu gidişe,
Artık dur desen diyorum.

Ya akıl ver millete
Ya da bizi yönetenlere
Akıl ver Sen katından.
Vicdan da Tarafından.

Almazlarsa eğer ve
Anlamazlarsa da bundan
Çekip al başımızdan
Çekip al başımızdan.

Fırsat bulursak eğer
Biz bir çözüm buluruz.
Öne koyar takkeyi,
Çabalarız dururuz.

Biliyorum Seninde,
Paylaşılmasıdır dileğin.
Külfette yük paylaşılsın
Nimette pay, eşit olsun,
Her şey Hakça
Budur Senin de dileğin.

Bunu hep attakiler
Bizler.
Hep çekenler,
Biliyoruz, söylüyoruz.

Sen fırsat ver o yeter
Çözeceğiz,
Çözeceğiz.
Sana söz veriyoruz.

M. Ayhan Günaydın.
6 Aralık 2005
Ankara