Borçlandım Gecelere Şiiri - Mehmet Zafer

Yüreğimde acılarım vardır benim
Yıllardır göz bebeklerimde biriktirdiğim
Eskimiş hayallerle yırtık çuluma sarılıp
Yükümü sığındığım gecelerde boşaltırım
Feryadıma tanıklık eder geceler
Gün olur isyan ederim kimsesizliğime
Sarılır kimselerim olur geceler
Kuytusunda emzirir gözlerimi
Sarıp sarmalar ıslak yanaklarımı
Dudak kenarlarından süzülür yaşlar
Islanır avuçlarım
Kirpiklerim sırılsıklam
Ritmi başka atar kalp denen kırık şeyin
Gizleyip saklar gözlerden geceler
Titreyen dudaklarımla kan çanağı gözlerimi
Kimse bilemez kime ağlayıp
Kimleri özlediğimi
Ben anlatırken yere göğe sığmayan çilelerimi
Ser verip gün ışığına
Sırrımı vermedi geceler
Öfkelenirim hırsımdan
Her seferinde kaç kere yumruklarım
Alnının tam ortasını
Sağır olur karşımda saygıdan imtiyazı olmaz
Kıskanmalarına tanıklık etmişliğim yoktur
Gün ışığına karışıp
Ayan beyan her şeyi
Etrafa saçarken ben fütursuzca
Hiç kapatmadı kapısını
Her seferinde ağırladı beni
Yine en baş köşesine oturtup
Hünerle okşadı saçlarımı
Sakladı kuytusunda bütün eksik yanlarımı
Ele vermedi hiç bir zaman
Meğer ne borçlanmışım gecelere
Geceye vefam olsun karanlık mezar