Boraltan Zulmü Şiiri - Suzan Çelik

Moskof zalim derdi, derdi derindi kardeşin
Osmanlı sanıp nasılsa vermez dedi kardeşin

Geldiler yüzkırkaltı kişi zorlu yollar teperek
Dönmeyiz Moskof'a dediler Aras'ı da geçerek

Ama emir vardı Ankara’dan; verin gitsin dedi
Aras Aras olalı böyle zulüm görmedi

Telgrafın telleri ağladı, asker dahi ağladı
Analar, çocuklar, yiğitler, masumlar ağladı

Gelinler Moskof almasın diye bileziğini attı
Dediler anlamadık gardaş bizi neden sattı

Dedi ey gardaş beni sen vur, ki namert sevinmesin
Osmanlı’da aksın kanımız ele verdi denilmesin

Telgrafa sarıldı komutan, hayır umdu tellerden
Hayır dedi Ankara, ver gitsin, sana nedir ellerden

Derken Boraltan Köprüsü kana boyandı ve feryat!
Duymadı Ankara çığlığı çün sağırdı cümlesi heyhat!
Suzan Çelik
12.12.2020