Boncuk ve Çocukluk Şiiri - Ömer Duru

Bilinçaltı Denemesi

Boncuk ve Çocukluk

Yıllar önce bahçeli evimiz, yaşardık
Çocuktuk, haylazdık biraz hızlı koşardık,
Ne elimiz dururdu ne kavgamız bitti
Cahildik bilmedik, sevmeyi de başardık

Annemin kışlığı, ekmek yaptığı tandır
Somunun içine peynir, pekmeze bandır
Acıkır eğilir, vücudumuz da yandır
Bitmeden yenisi gelir, çocuklar hazır.

Beyaz siyah köpeğimiz var adı Boncuk
Su ile oynardık, boncuk bize baloncuk
Mahalleden üç beş arkadaş oyunumuz
Ulu ırmak'ta çıplak yüzer fakir çocuk

Boncuk kaçardı kimi zaman sokak sokak
Arada gelmezse arardık, yollar toprak
Boncuk gelirdi kuyruğu dikmiş, acıkmış
Ektiğimiz bahçe biter gerisi çorak

Korkarız kaybolunca Boncuk, gelmez
Belediye avcısı gezer vurur yemez
Bazen silah sesi gelir köpek vururlar
Kimin köpeğini vursalar, vurduk demez

Kime zararı var idi, Boncuk gezerdi
Başka it gelse zenciri kırar ezerdi
Bağlı vurmasın diye, onlar bilirlerdi
O esarette sürekli, candan bezerdi

Bir gün dediler avcılar gelmiş arıyor
Başı boş köpekleri yollarda vuruyor
Boncuk kayıp o gün birlik olup aradık
Kaçan sahipsiz itlere tuzak kuruyor

Duyduk ki bahçede bir köpek yatıyor
Yüreğime ateş düştü kalbim atıyor
Anne dedim hadi! elim elinde gittik
Boncuk yatmış yerde cansız bakıyor

Boncuklarında dünyamızı gördük
Hayvana bağlanıp hayatımızı ördük
Onunla oyunlar kurduk, onsuz kördük
Hayvan demedik, hakkı onlara da sunduk

Baktığım beslediğim ilk ve son köpek
Yemeği de kaldı günlerce tabak tabak
Çok ağladık ardından dua da okudum
Mezar yaptık bahçeye, taşı öbek öbek

Kaç, kaç kez oynadık Boncuk ile rüyamda
Sevincim, mezarı yakin değil ücrada.
Her sabah okula uğurlar, yanımızda
Daha hayvan sahibi olmadım dünyada