Boncuk Gözlüm-4- Şiiri - Ahmet Kaytancı

Kelepçeler vurdular beynime
Dillerimi çarmıha gerdiler
Şu gördüğünüz iki yüzlü insancıklar
Benden, bir değil, beş değil, bin aldılar
Düşünüyorum, düşünüyorum bir türlü bulamıyorum
Acaba yerine ne verdiler

Benliğimi erittiler yalan çemberinde
Duygularımı sarhoş ettiler
Gördüm, duydum aldırmadım
Damarlarım morfinliydi, saldırmadım
Lambada aşkına tutulmuşum
Arabesk olmuşum her gece
Kilise çanları beynimde öterken
Ezanlar susturmuşum minarelerde
Kadın hakları diye feryat etmişim
Göz koymuşum bir kere;
Bacımın tülbentine, anamın baş örtüsüne
Bikiniye hayran olmuşum
Büyülenmişim mayonun görüntüsüne.

Ne zaman bir mehter duysam
Romen Diyojen olurum
Bir cami avlusunda, takkeli bir çocuk görsem
Bazen Hahambaşı olur, bazen papazlaşırım
Kin duyarım bütün ulvi değerlere
Süleymaniye’yi, Sultanahmet’i yıkmak isterim
Ayasofya cami olur diye,
Zangır zangır titreyen, korkan benim.
Ne Afganistanlı ağlatır beni
Ne Azeri’nin hali
Ne Kırımlı Mustafa’yı düşünürüm
Ne Şeyh Şamili
Ben Hiroşima hayranıyım
Ağıtlarım ona gider, türkülerim ona
Sakın ha! Çernobil’i sormayın bana

Bu ne haldir Boncuk Gözlüm
Ben ne haldeyim
Kır şu gaflet zincirinin halkalarını
Parça parça et. Kurtar beni
Gerekirse beynime beynime vur
Bir davaya bağlan ki, huzur bulasın huzur
Yesevi’nin aşını dağıtmayı unutma
Geyikli Babanın geyiğini kurutma
Dedem Korkut üslubunu al ele
Şu uyur-gezer milleti yeniden silkele.

İçimizdeki Ses sayfa; 74-75