Boncuk Dede'ye Şiiri - Menşure Öktem

Yetmiş yedisini geçmişti belli
Daima gülerdi gözbebekleri
Taze bir damattı dört yıllık evli
Herkes seviyordu Boncuk Dede`yi
Bağırırdı sabah akşam demeden
'Boncukçu,yazmacı, yok mu isteyen'
Hoşlanmazdı fazla veresiyeden
Biz de borç almazdık Boncuk Dede`den
Bilirdim,isterdi O da ben kadar
Bekler dururdu öyle, bir kafadar
Gönlü genişti ya,zamanı dar
Zaman alt etmişti Boncuk Dede`yi..
Birgün gözü yaşlı,sırtı yufkaydı
Köşeyi dönerken yetiştim,sordum
'Üşüttüm' dedi ya dava başkaydı
Üzülmüştüm o gün Boncuk Dede`ye
Gel zaman git zaman birkaç ay sonra
Bir kara haberdir yayıldı durdu
Kuşluk vakti dendi yemekten sonra
Garibimin yorgun yüreği durdu
İçimden birşeyler koptu o anda
Duyduklarım şaka olsun istedim
Belki çok uzaktı şimdi buradan
Mes`ut mu öldü bilmek istedim
Bir kağıt parçası çıkmış üstünden
Bir beyit not etmiş meçhul birinden
'Ecelden korkum yok elbet gelecek
Korkum ruhumdandır nere gidecek'
Rahmet olsun dedik elden ne gelir
Ölüm hepimize farz değil midir
Kimisi tazecik kimisi yaşlı
Sonuçta gidilen yerin dibidir!