Bomboştu dünyam Şiiri - Zekeriya Terzioğlu

bomboştu dünyam
rüzgar çorak bozkırlarda umarsızca eserdi,
gölgeler kaybolur,hepsi bana küserdi,
oysa ki efendisiydim ben gölgelerin,
adları unutulmuş karanlık bölgelerin.
güller diyarında bir laleyi sevdim ben; iş mi?
bilerek kahroluş mu yoksa ölürcesine bir seviş mi?
neydi bu allah aşkına,ne olursun söyle,
aşk denilen şey,öldürür mü hep böyle?
gölgeler karanlıklar girdabında cesetti,
yüreğim dayanamadı hasrete,
o da artık pes etti.