Bomboş dünya.... Şiiri - Asuman Durbin

Yağmur yağıyor ve biz yürüyorduk
Çocuksu bir neşeydi benim ki
Hasreti yağmurda yok ediyor
askı büyütüyorduk sanki
Aniden beni bırakıp karanlıklarda kayboldun
öyle korkmuştum öyle çaresiz kalmıştım ki
arkandan dur gitme
sana muhtaç bu yürek demek istedim
sesim çıkmadı
sadece ve sadece
yağan yağmur ve
gök gürültüsüydü duyulan
boğulur gibi uyandım can
rüyadaydim
ve sen
Yine yoktun
nor birakmistin ya 15 mayısta
sinemaya gidelim diye
geldim iste sana
sinemaya vardığımda iki bilet aldım
yer göstericiye biletleri verince
yüzüme hayretle baktı
seni görmüyordu delimi ne
sen yanımda yüreğimdeydin ya
gene yağmur var dişarda
kaçmak için yağmurdan koşuyorduk hani
neden elimi tutmadın can
farkın damısın çok suskunsun
seninle sohbet etmek istedim
sen hep sustun
bir simidi paylaşmak istedim sustun
gözyaşımı gizlemek için basımı çevirdiğimde
dikkatimi çekti duvardaki yazı
BOMBOŞ DÜNYA yazıyordu
Nasıl olur boş olur dedim
benim dünyam senle doluydu
mutlulukla acı acı gülümsedim
hissetmek için elini tutmak istemistim
yoktu………. sadece nefesin
hissedebildiğim tek şey
ısrar etme rüzgar değildi
sadece ve sadece
sendin senin nefesindi

01-03-2009