Bomboş bir hayatayım

Boşluktayım,kalbim ruhum içim bir büyük boşlukta.
Nereye baksam neyi düşünsem bitiremiyorum;
İçimdeki bu boşluğu.
Bizim zamanımızda yoktu böylesine hainlikler riyakarlıklar.
Evlerimizden kekik reyhan tütün kokuları yayılırdı tüm çevreye.
Alçak damlarımızda gaz lambalarının ışıkları saçardı ilçeye.
Yazın ayazında kavurucu sıcağında tahtlar olurdu dam başlarında.
Cibinikli tahtlar.sivri sinekler yemesin diye korunurduk.
Damdan dama seslenirdi komşular.
Kele hele gel çay yaptım içelim beraber.
Gelirken hele kele yanında getirirdi bastığı sucuğu kırmayı cevizi
Az dedikodu yaparken çayla yerlerdi hepsini.
Bizlerde akranlarımızla onları dinlerdik.
Bazen de bize çirok yani hikaye masal anlatmasını isterdik büyüklerimizden,hep bir agızdan.
Masal anlatmayı çok seven bir büyüğümüz vardı.
Bakın ben size anlatırım ama benim gözlerime.
Bakacaksınız hepiniz derdi
Yoksa anlatmam.
Başlardı korkulu şeyleri anlatmaya.
Hele bir lepekir masalı vardı.
Hepimiz korkumuzdan hemen uyurduk.
Şimdi büyüdük geldik büyük büyük şehirlere.
Bomboş hayat boş geceler boş
Yaşam boş.
Büyük şehirde hayatımız sadece koşturmakla geçer.
İşe yetişelim otobüsü kaçırmayalım.
Akşam odumu.eve yetişelim yemek yapalım.
Yada ayağımı şöyle uzatıp dinlenelim.
Geliriz eve sadece beton yığını.
Açarsın pencereyi.gökyüzündeki yıldızlar bile sönük.
Oysaki kendi memleketinde böylemiydi dersin kahırlanırsın.
Damda yatarken tahta gökyüzüne baktığında;
Bütün yıldızlar sana gülümser.
Güzel hayallere dalarsın yaşadığını anlarsın.
Ama burada büyük şehirde hayal bile kuramazsın.
İşte bomboş bir çemberin içindeyim.
Hayat boş yaşamak boş sevinç boş hayaller hepten boş.
Bomboş bir hayatın içindeyim.
Kimsenin idelojisi kalmamış bir amacı yok.bir fikri yok.
Sadece gününü gün etmeye çalışıyor boş boş.
Para hırsı büyümüş gözlerinde insanların.
Dostluk sevgi kardeşlik kalmamış.
Kardeş kardeşe madik atmış.
İşte böyle bir hayatı yaşıyorum boş boş.