BOMBOŞ BİR DÜNYADA YAŞIYORUM
Savuruyor rüzgar beni bir o yana bir bu yana,
Hasret kaldım sabah güneşinin ışığına,
Bıraktı dost bildiklerim hayatın boşluğuna,
Vuruldum sırtımdan dünyamı yıktılar.
Unuttum gülmeyi konuşuyorum odamın soğuk duvarlarıyla,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta