Hep ayrılıklar oldu, bomboş benim yüreğm
Onlardan bana tek hatıra hep hüzün kaldı
Beynimde, yüreğimde parçalanmış olarak kaldı
Benim kaderim oldu hep acı çekmek
Benim ruhumun sembolü oldu sevilmeden çok sevmek
Sonunda hep acılarla baş başa kalmakİ
iyi niyetimi kullanarak arkamdan vurulmak
Sonunda bomboş kalan bir ruh bulmak.
Sevdiğimle iki kez ayrılık oldu
Bana tapanlarda bana cazip olmadı
Beni de çok sevenler oldu bağlandı
Ardında da benim ilgimi, hiç çekmeyen aşıklar kaldı.
Ama bir gün yine seversem ben,
Ona hak ettiği değeri vereceğim ben
Severse beni benden daha çok tapacağım ona
Tüm kalbimi, ruhumu hatta canımı vereceğim ona
17.04.2004
Güzelyalı / Adana
Cumartesi Saat.12:45
Kayıt Tarihi : 11.3.2005 21:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Münevver Düver](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/03/11/bombos-benim-yuregim.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)