Bomboş Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Göklere yükselir toz ile duman
Ateşin yandığı ocağı bomboş.
Güneş gidip gece çöktüğü zaman
Ortam aydınlatan çırağı bomboş.

Mazlumu garibi görürler öcü
Dönüşünce dosta saltanat gücü
Bu hâl gerçek dosta veriyor acı
Neden? Böylelerin yüreği bomboş.

Edep, haya boynun eğdikce eğer
Arsızlık, yüzsüzlük kazanır değer
Dalar meydanlara masumu koğar
Suçsuz, günahsızın merağı bomboş.

Özüne saygısı biter kişinin
Önce sevgisinden bıkar eşinin
Halâli olmayan haram aşının
Bozulmuş lezzeti böreği bomboş.

Dünya mülkü için işler kafalar
Batıl hikayetten sayfa ufalar.
Ruha tatda vermez zevk-ü sefalar
Durmuşoğlu ömrün gereği bomboş.