Bombardıman Şiiri - Sevgi Keske

Hücum borularını çalmadan
Yağıyor beyin hücrelerime kurşunî renkte düşünceler,
Savaşma ve sevişme türevi bir bombardıman,
Geçitleri törensiz, karman çorman…

İlk grup istilaya başlıyor daha gözümü açmadan;
Gitmeli mi kalmalı mı…
Gitmeli gitmeli…
Daha kapıdan çıktığın an, nefes alacan…
Acaba bugün arayacak mı?
Karnım da aç, ne yesem…
Şöyle nezihçe bir kahvaltı hazırla kendine…
Ondan önce, arkadaşlarıma bi baksam?
İyi de o ara yemek yemeyi unutursam…
Unutursun elbet, sevdiklerin öncelikli senden…
Al sana bir kaya, yorum yap doya doya…
Saatler süren mücadelede kazanan ben oldum,
Önce karnımı bir güzel doyurdum,
Temizledim kendimi ak pak,
Kirli düşüncelerimden kurtuldum…
Belki arar…

Yola koyuldum…
Bombardımanın arkası kesilmeyecek gene,
Gözüme çarpıyor ayrıntılar değişik renkte…
Kar ne çabuk eriyor bu şehirde!
Günlerce ayaza çeker benim memleketimde…
Orası benim değil ki, benim olsa kalırdım,
Kemiksi ayazlarında kaskatı kesilirdim…
Aramayacağım…

Şu yaşlı kadın hergün karşıma çıkıyor,
Her gördüğümde, aynı banka oturuyor,
Ekmek parası için hergün burda kağıt mendil satıyor…
Bir kez bile almadım onun mendilinden,
Ama, top top alıyorum Koç’un marketinden!
Yanından her geçişimde elimde bir sigara,
Utanç her seferinde zulmeder yüreğime,
Bir mendil eşittir elimdeki bir çöp sigara…

Bombardımana ara mı verildi ne…
Derken gelmişim durağın önüne…
Şu durak azıcık çekilmez mi geriye?
Burdan ne zaman geçsem çarpıyorum,
Yolumun üstünde durmuş birkaç insan engeline,
Hiç de yabancı olmayan bir biçimde…
Ararsa, ona iyi olduğumu söyleyeyim,
Merak etmesin beni, işine baksın…

Sokaklar kalabalık, iyi ki çıkmışım,
Kendini evden dışarı atan, tek ben değilmişim,
Sanırım çağlayan bir sürüye katılmışım…
Metro duvarlarında koca LCD ekran,
Kalabalıkla aynı anda ekrana takılmışım,
Belediyemiz çok modern, yaptıkları çok kültürel,
Hiç boş bırakmıyorlar bizi, ne hoş…
Hepimiz bir noktadan, aynı reklama dalmışız,
Biz reklam seyrederken melûl melûl,
Topluca satılmışız…

Belki akşama doğru arar…
Ben arasam… Gel desem… Ya gelmem derse…
Yok… Arama…
O sevmez öyle yalaka tipleri…
Sevdiğini aramak niye yalakalık olsun ki,
Görmek isteyince görmek erkeğin tekeli mi…
Olsun… Sen yine de arama,
Yük taşıtma şimdi yerinde rahat oturan adama…
Kendine gel, işine bak, fazla zırvalama...

Oh… İyi ki çıkmışım… Bu ne kalabalık?
Niye toplanmışlar öyle… Gelen ses, tam duymalık…
Yanımda olsa, şimdi bu cümbüşe birlikte bakardık…
Dinlediğim bu ezgiler, ruhumuza dolmalık,
Melodilerden akan kızıllık,
Tam da hırs uğruna yokedilmiş atalarımla buluşmalık…
Kaldım epeyce orda, an’ları kopyaladım…
Ortada dolanan genç,
Bu ezgilerle dolu Cdler satıyor kalabalık gruba,
Ben de aldım bir tane,
Cebimdeki son paranın yarısını verdim atalarıma…

Geç kalıyordum gene, planladığım işe…
Aklıma koymuştum sabahtan,
Birliğimin etkinliklerinde olmalıydım yavaştan…
Ayaklar uygun adım, bombardıman tepemde,
Ulaştım birliğimin kapısına…
Geç mi kaldım nedir, kapı açılmadı,
Zile de defalarca bastım…
Demek ki mesaisi bitti kapandı…
Nasıl olur, ben her zaman böyle geç mi kalırım…
Ne sanmıştın ki zaten,
Sen hep zamanın içinde boş oyalanırsın,
Hareket etme saatlerinde,
Ahmak ıslatan yağmurlara gafil avlanırsın…
Başın taşların altında yolunu yarılarsın…

30.01.2010