Bombalar patlar evlerde.
Kimseler umursamaz,
Çocuklar ölür içerde.
Analar ağlar ardılarından.
Katil ne yapsa beğenirsin:
Gurur duyar yaptığıyla, pişkindir,
Şeytanı kıskandırır,
Şeytanın çocukları!
Marifeti çocuğa kurşun..
Çelimsiz,tahta bacakların perişan halleri
Ne zaman kanımıza dokunacak.
Kimse demez neden, niçin,
Bu yalan dolan?
Altındaki gerçek neden,
İnsan hakları,
Demokrasi mi,
Çilçil paralar mı,
Patronların kursakları mı?
Sürer gider zulüm mutlu azınlıklar için.
13.11.2008
Kayıt Tarihi : 13.11.2008 12:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Onat](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/11/13/bombalar-ve-cocuklar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!