Bölüşelim Anne Şiiri - Yusuf Çiçek

Kendinden emin olan
Yorgunlukları vardı
Gel dedim bölüşelim Anne
Ağır gelmezmi bunların hepsi sana
Ben seni seyrederken ağlıyorum be Anne
Farkında degilmisin
Göz pınarını
Bir köşeye koyan Annem.

Anamın bir ayağı hep seker gibiydi
Toparlaya toparlaya
Hep o yolda giderdi
Fark ettirmezdi eksikliğini
Ben babayım diyenlerin eline su dökerdi.

O onun ezikliği değildi
Hep ama derdi
Hayata tutulma sebebim
Bizleri gözüne getirmesiydi
Bir ara sordum Anama babamı
Sus evladım diyerek
Kovaladı beni dışarıya.

Pekde severmiş Babam Anamı
Sonradan öğrendim tabi hep bunları
Bir zerzele sonrası.

Nasıl olduğunu hep anladım sonradan
Siper etmişti kendisini
O göçük altında
Bir solukluk nefes daha alalım diye
Bölüşmüştük böylece.