Bölünmeler Şiiri - Gonca Özmen

I
Kusura, vardım
Benimdir dedim bu eski söz

Kime açıldıysa kapılar
Kapananı benim dedim

Beni bir avuntudan oldurmuşlar
De ki sıkıntının içini oymuşlar
Böyle böyle sezdim dilin de sabrı var
Akşamdan hızla geçen sesin de

II
Biter şimdi gecenin susmayan ağzı
Eğer beni söze doğru karanlık

O eski dudaklarla düşlemek seni
Boynunun bahçesini bu ölü dudaklarla

Tenin altında bir usul bezginlik
Yapraklar geçiyor bir çocuk dalgınlığından

Denizin henÜz bitmediği
Daralıp daralıp genişlediği her şeyin