Bölünmeler Şiiri - Ahmet Bahçevan

I
Beklerken tumturaklı hüzzam faslını
oyalanıyordu nihavent şarkılarca
terk edilmiş ıslığım
kendine muhalif aşklar panayırında
bitti derken yeraltı hazırlığım
üstümü arayıp birkaç dize buldular

Pasaportumu yakıp
kâğıt gemilerle girmiştim
suç ortağım sayılır mahur makamı
cinayete bulaşmamış sözleri
babamın gurbetine iliştirdim
biraz suzinak kaldı
sırı dökülmüş yalnızlıkla

Kumul ısınmış, kül soğumuştu
yitirince uzak koruganlarını ütopya
hicazkârın içindeki geri dönmeyenlere
gülüyordu oyuncak tanrı heykelleri
askerlikten önce acıya yazıldığım
gülüyordu eylül, apoletlerinden tanıdım

II

Neresinde dursam zamanın
ne yapsam İzmir’den başlardı Ardahan
yağan kar ve bir bebeğin ilk ağlaması
utandırıp nice hırçın kırmızıyı
yasak afişler gibi sarkıyordu camdan
annelerin yüzündeki yoksul ışıltıya
seğirttim sonra
kahkahası budanmış çivit mavilerden
akort tutmayan hayatın cümbüşüyle
göçebe hüzün şenliğine