Ay,Güneş göstermiyor yüzünü
Gülmüyor yüzler.
Ne papatya tarlası, Ne gül bahçesi
Hepsi talan oldu mevsimsiz esti rüzgar
Kış görünmeden bitti bir şeyler
Daldan dala gezerken
Sevdaları yok etti düşüncesiz beyinler
Mahzun açmış laleler, üzgün perişan bekler.
Nerde bu gönülleri ezen zalim.
Zaman mı suçlu yoksa hayat mı
Bu ne acımasızlık hüsran oldu gönüller
Hay beye yaşıyor tüm benlikler
Uzatılan ellerde kaldı kokular
Böyle mi bitecekti ömür
Sevgisiz yoksul beyhude yaşıyor ruhlar
Acımasız olmuş zaman
Yeter artık gönül gül biraz
Kabullen bölündü sevdalar
Bekleme boşa ulaşılmaz oldu,
Burçta yaşayanlar
Kayıt Tarihi : 12.6.2009 21:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nezaket Toraman](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/06/12/bolundu-sevdalar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!