Delik yine uykumun ucu bir köşesi savruk
Kıyamadıklarımın hüznünden ağlamaklı
Dağılmaya yüz tutmuş rüzgârın geride bıraktığı uğultu
Birde senden kalanların benleri belirgin
Kopuyor sanki sol tarafımdan bir şeyler
Umutsuzluğun dikeni batar her gece uykularıma delik teşik eder
Umudun sürdüğü noktanın rengi misin yoksa ta kendisimi bilemedim
Aşk hesap işi değil geride kalan eleştirisi zaten teferruat kalıyor
Gözler damlasa da kalp daimi ağlıyor kanıyor
Hüzün böcekleri kemirir yaralanmış gönlü kanatır gün gecesinde
Alı verir bir anlıkta olsa ömürden yarısını
Geride kalanın kim verebilir ki hesabını kim sorabilirki kimin cesareti yeter ki
Konuşma yeter sus der hatıralar bağrı yanıklar kanamaktan yorgundur
Birde toplanışlar kalır ardın sıra bir türlü birleştiremediklerim
Bölük pörçük düşlerin yaması da delik teşrik olur
Sahipsizlik kuldan olunca kalp durmaz ama ruh soluk ölür...
27.09.2012 23:37:53
Zennehar YılmazKayıt Tarihi : 28.9.2012 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!