Bolu Otel Yangını Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Pamuk ipliğine bağlı yaşıyoruz
Yaşama düğüm atıp durmak nafile
İhmal ile ölümle buluşuyoruz
İnsanın can yakması en ağır sille

Çaresizliğe çırpınıp duruyoruz
Bedenlerimiz korun labirentinde
Önce umutlarımızdan ölüyoruz
Kimi mekanlarda acılar kafile

Ah, nefesimizden alev alıyoruz
Göğü hüzne boyuyor duman el ele
Sulusepken yağıyor gözyaşlarımız
Şemsiyesi yok acının ömrümüze

Son nefesimize düş bırakıyoruz
Çiçek olup üstümüze bitmesine
Beş yıldızlı acıyla ayrılıyoruz
Söyleyin yıldızlı otel sahibine!..