Bolu Abant Şiiri - İsmet Arslan

Maçka’dan Taşkışla’ya
Yaya giderim yaya
Bolu Petro Kulüp’te
Tekrar geldik dünyaya

Sembolümüzdür Arı
Ömrü ettik mi yarı
Her öğle yemeğinde
Ayrı bir göl kenarı

Altı ayda bir olsa
Ruhlara neşe dolsa
Bu beraber oluşlar
Hatıralarda kalsa

Yan gelip de yatmayı
Avcı gibi atmayı
Öğrendik Bal Mehmet’ten
On ikiden vurmayı

Sanki herkes kardeşti
Tatlı tatlı dertleşti
Bolu’nun dağlarında
Dört gün böylece geçti

Çok sisi az güneşi
Mayıs ayının işi
Asalet abidesi
Aylan Seval ve Eşi

Esti Abant’ın yeli
Hepimiz Türkiyeli
Bundan daha güzeli
Adamı eder deli
Üçüncü kere tekrar
Bir arada dört gün var
Bu dört günün sonunda
Mutlu bir ayrılık var

Aramızdan ayrılan
Bize anısı kalan
Sınıf arkadaşına
Diyelim dünya yalan

Şimdi mevsim ilkbahar
Sular aşağı akar
Biz olmasaydık eğer
Torunlara kim bakar

Madem geldik gideriz
Gitmek kader ne deriz
Bu dünyaya vedayı
Mısralarla ederiz

Bu yaşlarda dost gerek
Arada bir post gerek
Farkında mıyız bilmem
Mevsim geçer giderek

Şimdi balık tavada
Gönüller hep duada
Tekrar buluşmak için
Ellerimiz havada