bolkar çığlığı
gözleri karanlığı delen bir ışık huzmesiydi, parlıyordu
zamansız bir mevsimde, güneş ya da ay tutuluyordu
ak kayadan düşen yabanıl bir ceylanın o bitkin telaşı
son bolkar çığlığında kim av-kim avcı? aşk ölüyordu
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta