bolkar çığlığı
gözleri karanlığı delen bir ışık huzmesiydi, parlıyordu
zamansız bir mevsimde, güneş ya da ay tutuluyordu
ak kayadan düşen yabanıl bir ceylanın o bitkin telaşı
son bolkar çığlığında kim av-kim avcı? aşk ölüyordu
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta