Bölebilseydim Zamanı Şiiri - Ufuk Çoban

Bölebilseydim ömrümü, en büyük parçasını sana verirdim,
Harcamanı isterdim gönlünce, düşünmeden ve korkmadan.
Ve sana sorardım sonunda ne yaptın, neler ettin?
Alacağım cevap hep aynı olurdu; 'Daha bitmedi ki neden sordun? '

Bölebilseydim bir günümü, en güzel saatlerimi sana ayırırdım,
İster gece, ister gündüz al kullan derdim.
Gündoğumunun kızıllığında, öğlenin sıcağında,
Günbatımının hüznünde ve gecenin sessizliğinde hep senin olurdum.

Bölebilseydim bir saatimi, en güzel dakikalarımı seninle yaşardım,
Saymazdım bile ne kadar kaldı diye geriye.
Her anını değerlendirirdim sanki hiç bitmeyecekmiş gibi,
Mutlulukla, umutla ve coşkuyla.

Bölebilseydim bir dakikamı, yapacağım tek şey olurdu,
Hiç tereddütsüz bölerdim bir dakikayı en küçük parçalara.
Ve her saniye hiç aksatmadan söylerdim,
Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum...

1999