Bol gelen pantolon Şiiri - Erdal Ay

bol geldi
yaşamın pantolonu belime.
ip bağladım koptu
tel bağladım canım yandı.
kemer taktım delik yetmedi
bol geldi yaşamın pantolonu.
dert etti beni
bu çirkin bu miskin
uyanıkken gözlerim açıkken
kabus oldu yaşam oyunu
dar etti bozuğun bozuğu.
yatarız ya yatağa
boyumuzdan büyük yatak dar.
yürürüz sokakta
sokak uzun ama bize kısa.
dünya ise koskocaman bir ova
bize ise minicik bir delik var.
delik dar lakin bize dar
neden mi?
yüreğimizde kocaman bir yara var.
yara var ama kan akmaz
can acır ama can yanmaz
böyle bir yürek ise mululuğa kanmaz.
bol gelir pantalon
bel,bir türlü bağlanmaz.
bu çirkim,bu miskin yaşam
dert ederde yinede derlenmez.
derlenmezde delir geçer
kurşun olur saplanır yüreğe.
kılıç olur,kalem tutan ellere
nefret bulur,sevgi dolu gözlerde.
bol gelir pantolon,çok bol
nesilllere yayılır kol kol.
tarih olur yazılır sayfalara
okuyabilenler hep okur durur.
lakin daha olmadı
yetişmedi böyle terziler.
her boya,her bele bir kalıp olmadı
mutluluğun yasası daha bulunmadı.
bu çirkin,bu miskin yaşam
acılara,ölümlere daha doymadı.
mutluluğun sesi duyulmadı
bol geldi pantolon,çok bol.