Bol Acılı Künefe Şiiri - İsa Yıldız

Doğarken şekerimi fazla kaçırmışlar,
Sıradan bir yaşamın emanetçisiyim.
Farkım yok szilerden; sonum toprak,
Gelipte gidenlerin takipçisiyim.

Lakin gözlerim hayata değdiğinden beri,
Hiç susmöamış fondaki acılı müzik.
bol acılı künefe mi olur demeyin,
Özüm bal gibi ama gerisi ezik...

İçim penir gibi beyaz, saf ve temizdi,
Tepsi yan devrildi, ateşe teslim ruhum.
Koynumda sevdalar beslerdim hepsi semizdi
Her gece fırtına koptu bölündü uykum...

Yine de güler gözlerim, yoktur bende son,
Ümitsizlik şeytana has, koşarım yılmadan hedefe...
Ben şairler lokantasında acemi garson,
Sizlere sunabileceğim bol acılı künefe...