Boksörümüz Ender Şiiri - Numan Akkoyunlu

Çocukluk yıllarıma şöyle bir sefer ettim
Canlanınca gözümde gönlümü nefer ettim
Neler kalmış geçmişte hatıralar diz çöktü
Özel bir bölümünü kalemim yazıp döktü

En de bıçkın yerinden başlıyorum kazmaya
Çocukluk arkadaşım, kardeşimi yazmaya.
Bayburt’un Pulur’unda neler yaşadık neler
Ne yazık doyamadan çabuk geçti seneler

Olmazsa olmazımız futbolda müsabaka
Birde boksumuz vardı seyrederdik mutlaka
Seyrine mazhar olan boksörümüz bizdendi
O ringlerin tozunu atarken çok özdendi

Bal, kaymakla beslerdik; çakı gibi ederdik
Cümbür cemaat ile her maçına giderdik
Hadi koçum yiğidim rakibini vur dönder
Balyoz yumruk indiren yiğidin adı Ender!

Ringe çıkınca birden bağırırdık coşkuyla
Korkardı rakipleri, dövüşürdü kuşkuyla
Pehlivan yapılıydı sırım sıklam kasları
Tüm maçların sonucu devirirdi asları

Altmış üç buçuk kilo sıkletinin boyutu
Vurdu mu oturtturur, söndürürdü hayatı
Ring dışında bilmez kavga gürültü nedir
Düşünce gör semtine gönlünde hazır sedir

Merhametli dost canlı oldukça bağrı yanık
Birde lakabı vardı, biz ona derdik “Cınık”!
Hayati mesleğinde emniyette saf tuttu
Şerefiyle çalışıp, emeklilik hak etti

20.01.2013