Bohçasını Dürmüşüz Şiiri - Nuran Karaca

Dirhemliyor canımı yokluk ve ayrılıklar,
Fena dokunuyor bana bu sonbaharda
Umudun o güzel yüzünü
Haziran güneşi gibi gösterip çekmeleri...
Sevinçleri hakeden değilmişim demek ki !
Hangi hatamın bedeli?
Daha neyle ödenebilirdi ki! ..

Vazgeçireceğim vazgeçemediklerinden,
Vedaların gerçekleşmiyeceği
Bir sevdada yoktu artık beklenen,
Ama aklıma kulak tıkadığım sözlerin geldiğinde
Oda sürüklendi peşinden...

Ve usulca sızdı güneşe inat,
Kapalı perdelerimden
Anladım ki ben aklımı seninle bozmuşum
Ruhunun o tutkum pastel rengine sarılmışım
Herşeyi olumlu görüp yoluma serptiğin
Acılarını bile güller sanmışım...

Her verdiğine kanaat ettiğim yaşam!
Bana sunduğun her tada gülerek bakmadım mı!
Sana bağlanıp seni utandırmadım mı!
Sense sır küpü olup canımı daraltmadın mı!
Şimdi sana inada,
Tamir edeceğim tüm kırık hayallerimi...

Gönlüm sende hazırlan aşkın bohçasını durmuşuz...
Mutluluk peşinden boşyere koşmuşuz,
Artık onunda yüzüne dikleneceğim,
İIk fırsatta kaybolmuş kendimi bulacağım...14:33 09.07.2015