Bohçamdaki Hayallerim Şiiri - Hikmet Elp

Düşlerimi alıp gelmiştim
Düşlerimiz olsun diyerekten
Önümde yürüyen hayellerimdi
Arkasında heyecanlar yüklüydüm
Bohçamda senin için sakladığım
Her zerresini sana sunduğum
Cömertliğimi göstermeye didindiğim...

Oysa sen, ruhuma sardığım
Mahremine büründüğüm
Senli duyguları yerlere sürdün
Derin gayyalara iteleyip
Yalnızlığa gömdün beni
Her gece,her gece kederimden
Kudurgan sancılara bulandım
Uykular gözlerime yaban oldu

Uzattım yatağıma bedenimi,ruhum acıyor
Yanımda bir hayalet derin uykuda
Sabahlara kadar boğuştum yokluğunla
Çok sabah ezanını ayakta karşıladım

Yorgun gözlerimi alıp, fırladım
Sokakta ağlayan çocuğun inleyişiyle
Çığlıklar ayaklandı yüreğimde
Sevgisiz,muhabbetsiz, ilgisiz geçen
Her anım çöreklendi beynime
Hele o yok saymalar,söndürdü ruhumu

Hiç kimseyle paylaşmamak
Paylaşmadan yaşamak
Dipsiz kuyulara söyledim derdimi
Yokluğunu,yok sayıldığımı
Güneşin gurub vakti
İsteksiz ayaklarımı sürükleyerek
Mabedime girdim, mabed diyemediğim
Büründüm yalnızlığıma

Derken, bir umut yeşerdi
İçimde büyüdü, büyüdü…
Ve doğdu, bölüştü yalnızlığımı
Bir çiçek açmıştı gönül bahçemde
Tomrisim, dertlerimin üstünü sırlamıştı
Hayata tutunuş, ayakta duruş sebebim
Aldığım soluğum, yeşeren hayallerim
Sevgisine sarılıp uyuduğum,
Yüzüme doğan güneşim oldu …

Yıllarda yürüdük, Tomrisimle
Yaban kaldık uzak sevgilere
Ve biz burdayız, sevgimizle
Ağladığım gecelere uzağım
Büyüdükçe aşkım, artıyor kaygım
Gözbebeğim, kanatlanıp ya ucacak olursa
O gün ben nereliyim?
Nerede olmalıyım? ...