Bohça Açıldı Şiiri - Recep Yılmaz Elazığ

eskiyen yüzleri bohçaladım
sesimi duyurabildiklerime
töreye kurban kadınların
rüyasını gördüm ikindi uykularında
sesimi çıkaramadım

ihtilâllerde yitirmelik düşler biriktirdim
ruhumu yansıtabildiklerime
ecel sehpasında damağı kuruyanların
yaftasını gördüm
kalemi kıramadım

cariyelerin aşka susamışlığını
çeşm-i bülbül ile sundum
gönül sultanlarına
çarmıha gerdiler garip bir neyzeni
nefesi tükendi
neye üfleyemedim

baskısı olmayan kitaplardan
yorgun düşünceler devşirdim
kan davasından vazgeçirebildiklerime
masal anlattım
gökten iki elma düştü
üçüncüsünü bulamadım

bohça açıldı
göçü başlatan kanatlıların
çığlığını duyurdum
kilise ürküntüsü mağrurlu yalnızlığıma
yeryüzü mühürlendi dediler
güneşi bekledim çocuk şaşkınlığımla