Bohça Şiiri - Alperen Gündüz 2

Artık kimselerle konuşmuyorum
Seninle bu mutluluğu tattıktan sonra
Bu anı yabancılarla paylaşarak
Değeresizleştirmekten ödüm kopuyor
Bana artık herkes yabancı bu şehirde
Mutluluğu senin yanında bulmuştum oysa
Beni histen mahrum bırakıyorsun ya
Biraz da kırgınım sana
Ama git ardına bile bakma!
Belki sen olmazsan kuşlarla konuşurum
Belki onlara seni anlatır
Belki onlarla seni unuturum
Belki hayat bu kadar mutluluk ayırmıştı
Bize büyük bohçasından
Sensiz yaşamaktan korkmuyorum
Senle yaşamaktan korktuğum kadar
Daha da büyür belki aşkın
Sen imkansız olduğun da