Böğürtlen Çocuğun Hayali Şiiri - Necip Z ...

Hafta sonları,
Hiç istemez canım çalışmak.
Yaşıtım kızların, oğlanların kahkahaları,
Hiç bitmez geçerlerken yanımdan,
Palavraları,havaları...

Ah,benimde olsa böyle meşin gocuğum;
Işıklı, şıkır şıkır spor ayakkabılarım;
Hele de gıcır gıcır bir bisikletim! ..
Karışsam aralarına,
Gitsem top oynamaya,
Gitsem tiyatroya,sinemaya...

Ne de olsa ben de daha çocuğum...
Benim de hakkım: Hayata oyunlarla alışmak;
Hakkım benim de okullarda okumak..
Zor geliyor hafta sonları bana çalışmak.
Ankaradaki gölgesi dev amcalar,
Kaldırın ya hafta sonlarını,
Ya verin bana da çocukluğumu!

Çocukluğumu verin bana,
Gölgesi dev amcalar;
Özledim okulumu,annemi özlediğim kadar,
Parmak kaldırmayı özledim;
Aferinleri özledim...
Özledim öğretmenimin dalgalı deniz sesini,
Tebeşir tutuşunu,
Kara tahtaya bilgi ekişini,
Vallahi özledim Şaziye’nin bile
Yeşil yeşil sümük çekişini...

Terli teneffüslerde küfretmeyi özledim;
Sıra arkadaşım Şükrü’nün sulu şakalarını;
Telaşla kopyalar hazırladığımız,
Yazılı akşamlarını...

Geldikçe aklıma, gözyaşı döküyorum,
İlk dersin kaçamak uykusu ile,
Güne başladığımız o mutlu sabahlar...
Okulum,seni öyle çok özledim ki,
İnanmazsın, burnumda tütüyor:
Tuvaletlerindeki keskin sidik kokusu bile...

Hafta sonları sizin olsun,
Ben de kalsın yine acılar,
Siz bana çocukluğumu verin,
Verin çocukluğumu bana,
Gölgesi dev amcalar...