Örs isen, sabit dur. Çekiç isen vaktinde vur.
bazen cami avlusunda bir kapı eşiğinde bazen bırakılmışlıkta
garipsiyorum dilim varmıyor demeye terkedilmişlik adına bunun
kim yakıştırır ki yaşama çöllüğü evren vaha olunca tam ortasında
kumdan kaleler mi olacak sığınağım yoksa bir akrep yuvası mı
dip bucak kaçılan korkuların çürümüşlüğünde taştaki yosunun
kimin umurunda gören gözden başka cam kırıkları arasında yüreğin
kimin kanı avuçlarından süzülmekte cılız damlalarla sızıntısı
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Neredeyse her dizede bir içi boşalmışlık, anlamsızlık vurgusu...
Hele böylesine uzun tutulup, soluk alınmasına izin vermeyecek şekilde alt alta sıralanınca da okur ağır bir şekilde hissediyor bu boğuntuyu...
Çalışma olarak oldukça başarılı...
kalemine sağlık sevgili Gönül Ersin Gürsu...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta