bazen cami avlusunda bir kapı eşiğinde bazen bırakılmışlıkta
garipsiyorum dilim varmıyor demeye terkedilmişlik adına bunun
kim yakıştırır ki yaşama çöllüğü evren vaha olunca tam ortasında
kumdan kaleler mi olacak sığınağım yoksa bir akrep yuvası mı
dip bucak kaçılan korkuların çürümüşlüğünde taştaki yosunun
kimin umurunda gören gözden başka cam kırıkları arasında yüreğin
kimin kanı avuçlarından süzülmekte cılız damlalarla sızıntısı
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
