Boğuluyorum Şiiri - Nisa Körpınar

Ellerimi duvarlarda gezdiriyorum.
Soğuk ve ıssız,
ama daha çok sessiz.

Bir hışırtı duyuyorum .
Hızla sağa dönüyorum,
Her tarafı kaplamış,
bir karanlık sarmış.

Heryer sessiz.
Heryer karanlık.

Korkuyorum...

Çok korkuyorum.
Bağırıyorum .
Yardım edin!
Yardım edin ,kimse yok mu?

Ses yok, tık yok
Bir insan yok,
ya da başka bir canlı.

Tir tir titrerken ,
Sola dönüyorum bu sefer.

Burası daha karanlık.
Burası daha sessiz.
Burası çok karanlık...

Kimse yok,
Yada ben göremiyorum.
Gözlerimi kaybettiğimi düşünüyorum.

Burası çok sessiz ,
O kadar sessiz ki,
duyma yetimi kaybettiğimi düşünüyorum.
Umutsuzca ağlıyorum.

Yalvarıyorum.
Lütfen diyorum,
Kurtarın beni.
Boğuluyorum.

Boğuluyorum ama ,
kimse görmüyor beni.

Boğuluyorum ama ,
kimse duymuyor beni.

Ve ben son kez kapatıyorum gözlerimi,
Karanlığa ve sessizliğe boğuluyorum.
Kimsenin görmediği ve duymadığı,
O sessiz köşemde...