Boğuluyorum..., Şiiri - Avni Aydın

anlara kapılıp kalıyorum...
dalıyorum nedensiz uzaklara,
artık çok içmeye başladım şu mereti...
eskisi gibi yalnız dolaşıyorum sokaklarda...
bir gece beyoğlundaydım,
ne kadar da yabancıyım artık...
insanlar sanki üstüme geliyordu,
tanıdık yüzlerden eser yoktu.
duramadım, kaçtım...
bu şehir beni boğuyordu;
yeni farkettim...
her anında, her köşesinde biz vardık,
biz ikimiz...
ne ben vardım yalnız,
ne sen keza...
sokaklar ölesiye yabancıydı bana,
çekip gitmek istiyordum...
sigaramdan bir nefes daha çektim,
daralıyorum...