Boğuluyorum Şiiri - Osman Akçay

İçimde patlamaya hazır bir volkan
Baş edemediğim gam deryası
Güneşe açılan pencereleri olmayan
Apartman yığınları arasında
İç çeke çeke
Gözyaşlarımda boğuluyorum

Çığlığımı kimseler duymuyor
Düşünceler girdabında
Bilinmezlik içerisinde
Çaresizim, yüzemiyorum
Çırpındıkça daha dibe batsam da
Bir yerlere tutunmayı başaramıyorum

Dalgalar önce kalbime çarptı
Ve göğsüm yarıldı baştanbaşa
Kendimi ifade edecek sözüm kalmadı
Paramparça edildikçe
Her zerrem korkunç acı duymakta her an
Daha ne kadar şiirlere sığınırım söyleyemiyorum

Her çabam sonuçsuz
Ne çok zaman harcadım boş yere
Kalbimin dümeninin yanı sıra
Galiba nefesimi de teslim ettim
Kaç kat yükseğe çıkmam gerek
Bir nefes alabilmek için bilemiyorum

Suskunluk içindeyim
Dört soğuk duvar arasında
Yalnızlıktan kahroluyorum
Mazide kayboluyor
Girdiğim mahpushanede
Bir başıma boğuluyorum

Beni dipten kurtaracağını sandıklarım
El uzatmak yerine kafamı daha derinlere itti
Anladım bir cankurtarana ihtiyacım yok
Kimi sana havale ettimse Rabbim
Tarumar oldular yeryüzünde
Artık sadece susuyorum