Boğuluyorum...
yalnız kalabalıklar ortasında kalmışım
susuyorum...
söylenecek o kadar çok şey varken
ben ölümlü bir ruh gibi susuyorum
içimde anlam veremediğim bir zehir dolaşıyor
ben kendi denizimde çırpınıyorum
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
yorumunuz için teşekkürler fakat benim düşünceme göre şiirde her şey mübahtır bu yüzden yaratırımda öldürürümde kendi içimde
siz hangi kasvet denizini yarattınızki içinde boğuluyorsunuz?
yaratma Allaha mahsus bir fiildir.bu fiili kullara henüz devretmedi.
sizinki olsa olsa ve vehim ve vesveselerdir.
bu mevhum acabaları es geçip,dünyaya gönderiliş gayemizle alakalı kurani ve imani hakikatlerle bir nebze meşgul olsanız,gönül huzuru ve ruh süruruna mazhar olursunuz.
bizler sahipsiz değiliz.bir sahibimiz,malikimiz ve hamimiz var.biz yeterki onun nurlu ve sürurlu yoluna süluk edelim.
o bizi bizden daha iyi bilir ve sever.
ona gerçek manada tevekkül eden iki cihan saadetine masadak olur.
selamlar,saygılar.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta