Boğuluyorum...
yalnız kalabalıklar ortasında kalmışım
susuyorum...
söylenecek o kadar çok şey varken
ben ölümlü bir ruh gibi susuyorum
içimde anlam veremediğim bir zehir dolaşıyor
ben kendi denizimde çırpınıyorum
boğuluyorum...
imdat çığlıkları atıyorum
duyulmuyor...
ben boğuluyorum
yaşıyorum her acının en sonsuzunu
görüyorum her bakışın altındaki yalanı
sahte gülümsemeler arasında
ben boğuluyorum...
gülümseyemiyorum hayatın oyunlarına
kendimi göremiyorum kendi boy aynamda
yok oluşumu seyrediyorum
bağırıyorum...
sessiz çığlıklar arasında
duyulmuyor
ben boğuluyorum...
üstümde sanki yedi cihan duruyor
omuzlarım çökmüş gözlerim görmüyor
yüzümdeki kırışıklıklar artıyor
hepsine bir mazi yüklüyorum
boğuluyorum...
ummanın ortasında kalmışım
gelen geçene bakıp içten içe ağlıyorum
her gün tükeniyor yokoluyorum
sessiz oluyor belki çığlıklarım
ama feryad ediyorum
gün geçtikçe azalıyorum
her gün binlerce kez ölüyorum
bağırıyorum duyulmuyor
oysa ben kendi yarattığım denizimde
boğuluyorum...
Kayıt Tarihi : 26.7.2009 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yaratma Allaha mahsus bir fiildir.bu fiili kullara henüz devretmedi.
sizinki olsa olsa ve vehim ve vesveselerdir.
bu mevhum acabaları es geçip,dünyaya gönderiliş gayemizle alakalı kurani ve imani hakikatlerle bir nebze meşgul olsanız,gönül huzuru ve ruh süruruna mazhar olursunuz.
bizler sahipsiz değiliz.bir sahibimiz,malikimiz ve hamimiz var.biz yeterki onun nurlu ve sürurlu yoluna süluk edelim.
o bizi bizden daha iyi bilir ve sever.
ona gerçek manada tevekkül eden iki cihan saadetine masadak olur.
selamlar,saygılar.
TÜM YORUMLAR (2)