Boğuluyorum Şiiri - Erkan Kucukuncular

Boğuluyorum
Kimi sevsem kendimden veriyorum
Sığ yanlarım boğuluyor,derinler susuz...

Ateist bir peygambere tapınıyorum
Beni yalnız cehennem anlıyor
Emeklerken düşüyorum,emeklerim boşa gidiyor
Tekrar deniyorum,olmuyor,boğuluyorum...

Sinsi adımlarla yürüyorum ıssız gecede
Adımlarımın sesiyle bir şarkı mırıldanıyorum
Sesimi bastırıyor sessizliğimin çığlığı
Durmadan susuyorum,boğuluyorum...

Teleşla patlayan gök gürültülerinden
Ve yağmurun ıslak ellerinden
Çocukluğuma doğru kaçıyorum.
Uçurtmamın kuyruğundan sarkıp
Top oynayan abilere tükürüyorum.
Çocukluğumdayım,çocuk yaşlardayım
Ve çok çocuklu bir çoğunluğun çoğundan fazla çocuğum.
Bir ablayı sevdim(çocukluk işte)
Gözlerinde gördüm hayatı
Büyüdüm!
Çocuklarının gözlerinde gördüm
Hayatın yalan yanlarını,boğuldum...

Tanrı kimdi,neydi ve neye benziyordu
Ve neden vardı diye çok düşündüğüm oldu
Ama bulamadım,boğuldum...

Sevmek feda etmekse saçma
Feda etmeden sevilmenin yanında
Çünkü heyecanı bitmiş bir aşkın
Kimseye bir faydası olmaz sonunda...

Sevildiğim kadının başucunda duruyor
İsmimin ilk harfi
Başlangıçlar güzeldi onun için belki
Sonu olmayan her ilişkinin kötü olduğu gibi...

Heyecanımı hep sakladım gözlerinizden
Bir çocukluktur aldı başını gitti
Beynime lafım geçmiyor
İşte yine yeni bir fikir!
Beden teslim,
Yürek teslim,
Yetersiz oksijenim...boğuluyorum...