Boğulma Kendinle Şiiri - Tayyibe Menengeç

Sen boğulma çığlıklar da, sen, senle kalma. Bak şu
dünya,ya ne engeller var, ne engelliler var. En büyük
engel düşünce bozukluğu. Sen kendini dinleme, hep
kurarsın sonra. Koş, koş bakma ardına. Seni bekleyen,

iklimler var. Zaman sana dair döner. Kışın ortasında yazı
yaşama. Bırak geçmişi bırak sendeki engeli. Kış seni sevecek
üşüyeceksin. Bankta oturmuş kışı izlerken, üşümeyi seveceksin.
Çektiğin sigara dumanı yüzüne, üzerine iyice sinecek, üşümeyi

Seveceksin. Kışı gülümseyeceksin, sen yol almış giderken,
dahası sarhoş dalga geçecek seninle, ona gülümseyeceksin.
Bırak sendeki engeli. Yarım kalan umutlara sal maviyi, yarım
kalmış oyunlar, yarım kalan bekleyişler var. Gör seni bekleyen

neler var neler. Koş nefes, nefese, kafeste kuş maviye uçmak
İster. Sor kendine, Özgür irade değil mi? seni sen yapan ey serseri.