Boğulan insan Şiiri - Recep Kuru

Ölüyordu insanlık
Birileri tahmin ediyordu
Konuşamıyordu
Veya çıkmıyordu sesleri
Günahkarların arasından

Her an daralan çember
Boğuyordu bizleri
Kör olmuştuk adeta
Uzaklaşamıyorduk kötülükten
Uzaklaşamıyorduk ölmekten

Zalimlerin nefesi daha çok kokuyordu
Umutlarımızı bastırır gibi
O koskoca insanlar
Artık birer insancıktılar
Zalimler için bir lokmalıktılar.

Yaşıyorlardı...
Sokaklarda,
Evlerde veya iş yerlerinde.
Başları düşmüş, boyunları eğri,
Cepleri boş,
Varlıkları borçlu.
Yaşıyorlardı,
Yaşamak denebilirse....